نقش میانجی عدالت سازمانی در تبیین ارتباط بین سبک رهبری اخلاقی مدیران دانشگاهی و سکوت سازمانی کارکنان

پژوهش حاضر با هدف مطالعه نقش میانجی عدالت سازمانی در ارتباط بین سبک رهبری ­اخلاقی مدیران و سکوت ­سازمانی کارکنان انجام شد. روش پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه گردآوری داده­ ها توصیفی از نوع همبستگی با تأکید بر معادلات ساختاری بود. جامعه آماری کلیه کارکنان اداری و آموزشی پردیس و دانشکده ­های دانشگاه تهران در سال تحصیلی 94 - 1395 بودند که بر اساس آخرین آمار و اطلاعات موجود 1419 (618 مرد و 801 زن) نفر اعلام شد که با استفاده از فرمول نمونه‌گیری کوکران تعداد 302 نفر به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. روش نمونه­ گیری طبقه‌ای متناسب با حجم بود. برای گردآوری داده ­ها از سه پرسشنامه رهبری اخلاقی (محقق­ ساخته)، سکوت ­سازمانی (محقق ­ساخته) و عدالت سازمانی(نیهوف و مورمن،1993) استفاده ‌شد. برای تعیین روایی پرسشنامه از روایی محتوایی و سازه استفاده و پایایی پرسشنامه با بهره ­گیری از ضریب آلفای کرونباخ (رهبری اخلاقی 92/0، سکوت سازمانی 79/0 و عدالت­ سازمانی 93/0) ارزیابی شد. داده ­ها با آزمونهای کولموگروف - اسمیرنف، تی تک­نمونه­ای، ضریب همبستگی پیرسون و مدل­ معادلات ساختاری (SEM) تحلیل شدند. یافته ­ها نشان داد که بین رهبری اخلاقی مدیران و سکوت ­سازمانی رابطه منفی و معنادار وجود دارد (56/0- r= و 01/0P≤)، بین رهبری اخلاقی مدیران و عدالت­ سازمانی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد (73/0r= و 01/0P≤)، بین عدالت ­سازمانی و سکوت­ سازمانی کارکنان رابطه منفی و معنادار وجود دارد (51/0- r= و 01/0P≤) و عدالت سازمانی در رابطه بین رهبری اخلاقی و سکوت سازمانی نقش واسطه ­ای دارد.